Habang tumatanda, mas humihirap ang mabuhay — both literally and figuratively speaking. At syempre mas gusto ko pagusapan yung figuratively part.
Sa pananaw ko, parang kada pagsubok ay may katumbas na edad — at saka depende sa mga pagsubok na napagdaanan mo na, sa kapabilidad mo, sa priorities mo sa buhay… punyeta ang dami palang factors, kaya mag-stick na lang tayo sa edad.
Sa pananaw ko, parang kada pagsubok ay may katumbas na edad — at saka depende sa mga pagsubok na napagdaanan mo na, sa kapabilidad mo, sa priorities mo sa buhay… punyeta ang dami palang factors, kaya mag-stick na lang tayo sa edad.
Nung elementary ako, ang mga madalas ko lang ireklamo ay ang pagtulog sa hapon, paglalaro sa labas hanggang alas-sais ng gabi, at ang mga bully kong kaklase na ngayon ay nag-aaya ng reunion. Pagtuntong ko ng highschool at college, mga terror professors, projects, and beating the deadlines na yata ang pinakamahirap na pagsubok na naharap ko. After getting my bachelor’s degree, life became harder and harder.
Unti-unting nagsilitawan ang mga problemang hindi masosolusyunan ng kahit anong metrics tulad ng grade slip at monthly salary. Unti-unting nagsulputan ang mga pagpipilian sa buhay, that even if the better option from these choices seems to be obvious — mahirap pa rin pumili. Palibhasa, dumedepende sa desisyon mo ang magiging takbo ng buhay mo at ang magiging end result nito. At bukod pa dun, kada desisyon mo ay siguradong may consequences na katapat.
Unti-unting nagsilitawan ang mga problemang hindi masosolusyunan ng kahit anong metrics tulad ng grade slip at monthly salary. Unti-unting nagsulputan ang mga pagpipilian sa buhay, that even if the better option from these choices seems to be obvious — mahirap pa rin pumili. Palibhasa, dumedepende sa desisyon mo ang magiging takbo ng buhay mo at ang magiging end result nito. At bukod pa dun, kada desisyon mo ay siguradong may consequences na katapat.
And there’s even more frustrating than having a hard time in making decisions. That is when you thought you know what you’re doing and you already made a decision which path you will take, then after a while, you will come into realization that you’re not happy for some reason. You know there’s something wrong but you cannot pinpoint where. Eto yung pakiramdam na parang bigla kang naligaw. At madalas na nagsisimula ang mga gantong realisasyon at pakiramdam sa mga tanong na “Kamusta ka na?”
Aaminin ko, maraming pagkakataon na nawawalan ako ng lakas ng loob at ng tiwala sa sarili ko. Pero sa tingin ko, normal na humihina ang loob natin on some point. Weakness na kasi ng tao yun e. But what will make it worse is when you continue being weak. Kapag kasi sinanay natin ang katawan natin sa pagiging mahina, mahihirapan na tayong baguhin ito.
Ano na nga bang plano ko? Hindi ko rin alam at hindi rin ako sigurado. All I know is that I have to keep on moving if I don’t want to get stuck in here. Hay, I wish I knew myself better para ma-determine ko nang maayos ang mga goals ko sa buhay. Tunay nga talagang ma-swerte ang mga taong natagpuan agad nila ang kanilang kaligayahan sa murang edad. Sana naman mahanap ko rin yung akin bago ako mamatay.
