Mga Behind the scene ng bawat break-up lines.

1. IT’S NOT YOU, IT’S ME – Anak ng hilaw na sayote. Isa sa pinaka lumang litanya. Sa sobrang luma nito, pwede na siyang itabi sa “I shall return” ni Mcarthur. Kung may iba pang chicks noon, malamang ito ang ginamit ni Adan para makipagbreak kay Eba. Ikaw naman pala ang may problema, bakit sakin ka nakikipaghiwalay? E di dapat ang iwanan mo e yang sarili mo. Schizo kaba o naka coccaine?

2. YOU’RE TOO PERFECT FOR ME – Applicable lang ito dun sa mga jowa na halos nasa kanila na ang lahat. Gwapo/Maganda. Matalino. Mayaman. May magandang career. Magaling sa sports. May alam sa music. May sense of humor. Mabait. Samakatuwid. Noong umulan ng magagandang katangian, may dala siyang planggana. Siya lang ata ang anak ng Diyos. Hindi ito pwede sa bf/gf mong ex-con o drug pusher.

3. IT’S NOT WORKING – Isa sa pinakamalabo. Bakit “not working”?. Sira ba tayo na parang alarm clock na hindi tumutunog? O cellphone na hindi nakakareceive ng call kahit may signal? Ano? Kelangan bang palitan ang mga battery natin?

4. MAYBE WE’RE NOT MEANT TO BE – Naks. Paano mo naman nasabi yun? Dahil ba hindi tayo nagtagpo sa ilalim ng gabi na puno ng bituin? Dahil ba magkaiba ang sinagot natin sa compatibility quiz sa internet? Dahil ba vegetarian ka at nasusuka ako sa chopsuey? O dahil ayon sa horoscope e hindi tugma ang mga zodiac sign natin? Diba may bagong sign na nadagdag? Icheck mo ulit. Baka this time. Meant to be na.

5. I THINK WE WOULD BE BETTER OFF AS FRIENDS – Sabagay. Kaya nga kita hinahatid sundo araw-araw. Kaya kita dinadalaw sa bahay niyo. Kaya kita tinetext ng iloveyou bawat oras. Kaya nga kita nililibre ng sine at dinner linggo-linggo. Kaya kita nireregaluhan ng alahas at sapatos kahit wala na akong makain. Kasi alam ko, sa bandang huli, FRIENDS parin tayo. Pakyu.

6. I’M NO LONGER HAPPY – Bakit? Teka. May mga bago naman akong knock-knock. Promise, di ko na uulitin yung joke tungkol sa contest ng hapon, intsik at pilipino sa pagpapalakasan ng putok. Mag-aaral ako ng juggling. Matuto din akong mag-magic.Magpaparetoke ako para maging kamukha ni Mr. Bean.

7. I FELL OUT OF LOVE – Asan? Baka pwede pang damputin? Pag-pagan lang natin. Wala pa namang 5 minutes o dumaan na eroplano.

8. I NEED SPACE – isa pang malabo. Bakit? Buong araw ba tayong naglalakad sa isang masikip na eskenita? Pero kung gusto mo talaga ng space, halika, ilalaglag kita sa gitna ng pacific ocean.

9. MAYBE IT’S NOT THE RIGHT TIME – Parang linya lang sa kantang “somewhere down the road”. We had the right love at the wrong time. Teka. Kelan ba ang tamang panahon? Pwede bang sabihin mo para mai-ekis ko sa kalendaryo namin? Siguro naniniwala siyang magugunaw na ang mundo sa 2012.

10. I HAVE A DIFFERENT SET OF PRIORITIES – Sinabi ko bang umabsent ka sa trabaho para makapamasyal tayo sa Luneta? Binabawasan ko ba ang sahod mo na parang SSS at PAGIBIG? Kinumbinsi ba kita kahit minsan na iwanan ang pamilya mo at magpalit ng career bilang suicide bomber?

11. I DON’T SEE MY FUTURE WITH YOU – Ok lang sakin to. May lahi pala sila ng manghuhula. Itanong mo ang kombinasyon na tatama sa lotto bago ka umuwi.

12. YOU’RE NOT THE ONE – Patay tao diyan. Solid hit ito. Kumbaga, hindi ikaw ang tamang susi para sa isang kandado na tulad niya. So hindi bubukas. Hayaan mo na. Tandaan, ang mga kandado ay bagay lamang sa bilibid.

13. WE’RE TOO SIMILAR – Hala. Sobra naman daw ang compatibility niyo. Nagiging predictable at boring na ang relasyon. Hayaan mo na, tanggapin mo nalang pag sinabihan ka ng ganun. Sabay regaluhan mo ng aso. Pakasalan niya kamo. Ewan ko lang kung maging “too similar” pa. Hayop yun. Tao siya.

14. WE’RE TOO DIFFERENT – Sala sa init. Sala sa lamig. Masyado naman kayong magkaiba kaya daw hindi nagwowork. Ano bang gusto ng BF mo? Parehas kayong may bigote? Ano ba gusto ng GF mo? Pareho kayong gumagamit ng sanitary napkin?

15. YOU DESERVE SOMEONE BETTER – Bakit? Higanteng teddy bear ba ako na premyo sa Timezone at kulang ang ticket na napanalunan mo?

16. WE’VE GROWN APART – Ano tayo? Sanga ng punong acacia?

17. I DON’T SEE MYSELF IN A RELATIONSHIP RIGHT NOW – tang ina ka. Bakit ngayon mo lang sinabi??

18. WE SHOULD CONSIDER OTHER OPTIONS – aruy. Sabagay, kung sa carinderia nga, di pwedeng puro adobo nalang ang ulamin mo. Try mo din yung piniritong isda na kahapon pa naghihintay na may bumili.

19. MAYBE THERE’S SOMEONE ELSE FOR BOTH OF US – oo naman. Gusto mo ireto kita sa tropa ko? Si Jograd. Mabait yun. Kalalabas niya lang ng manila city jail. Rape with murder ang kaso. Magkakasundo kayo. Try mo lang. Ano ngayon kung puro tattoo sa braso? Art yun. And dont judge a book by its cover.

20. WE’RE NOT THE SAME PEOPLE AS WE WE’RE BEFORE – ibig sabihin di na siya tao. Bampira na siya. O werewolf na may six pack abs.

THIS IS FOR THE BROKEN HEARTED.

I know how you feel. Empty, betrayed, and no happiness whatsoever. You don’t want to laugh, because you know it’s not going to help, but you don’t want to cry, because it will just make you feel worse. You feel like your heart is falling apart, but not only that, but you know soon your life is going to feel like it’s falling apart too. You don’t think it will ever end, and no matter what this person has done to you, it feels impossible to stop loving them.


And everyone wonders why if they have hurt you so much, then why do you still love them. That’s the confusing part, you don’t know why, you just do, and the people who hurt you the most, and normally the ones you love the most. And then, after a few weeks, you finally feel a sense of relief, like you’re getting happy again, but you know inside that you’re just going into denial. And after a few more weeks, you’re back to where you were an empty soul and teary eyes. You thought you got over them, but really, you just stopped showing it. And you can’t help but to show it again. It leaves deep scars on your heart that are there forever.


And no one understands how you feel, and how deep you are hurt, no matter who they are, because it hasn’t happened to them And even if it has, every broken heart is different. They don’t know the true pain you feel and carry each and everyday now, so you learn that basically you are alone with all this. And the feeling starts to overwhelm you, and suddenly you just break down, right there, because you know you’ve had enough, the tears just instantly start flowing, and you’re to the point where you don’t care who see’s. Because you’ve spent so many nights lying awake in bed, and so many days being haunted by the scars and fear of rejection. And in the midst of all these tears, you know that its not helping any, and it’s not going to bring them back,


if you ever even had them in the first place. After about a million tears have been cried, you finally pull yourself back together and keep going. Your throat starts to clench and your eyes burn with the tears you are trying to hold back. Everyone says, “It will be okay…” But you know it won’t. And that’s the truth, it won’t. And you look back on all of the hurt you had from this, and you realize that people are horrible.


You’re still hurt, but you’ve learned to hide it so that everyone thinks you are okay. So now every time you see this person, you know you still love them, and you feel a slight tingle in your heart yearning for them to love you, screaming out, but for some reason they don’t hear it. And then you sit back and wonder how one person could have caused all of this…

"PAG PARA SA’YO, PARA SA’YO."

Dadating din ‘yung pagkakataon na makilala mo ‘yung taong alam mong para sa’yo talaga. Soul mate mo sabi nga nila. Kahit na hindi ka naniniwala sa mga ganyang ka-cornyhan magugulat ka na lang dadating siya bigla sa’yo. Kahit na ano pang sabihin mong standards mo, mababaliwala lahat ng ‘yun ‘pag nakita mo na siya. ‘Pano mo nga ba malalaman na siya na ‘yun? Depende kasi ‘yan, pero para sa akin eh mararamdaman mo na lang bigla ‘yun. Alam mo ‘yung pakiramdam na hindi mo ma-explain? ‘Yung pakiramdam na hindi mo mailagay sa mga salita ‘yung nararamdaman mo? ‘Yung kakaibang saya at satisfaction? ‘Pag naramdaman mo ‘yun, masasabi kong siya na nga ‘yung taong hinahanap mo.

Pero minsan, hindi din naman maiiwasan na kahit na naramdaman mo ang mga bagay na ‘yan eh hindi pa din kayo nagkatuluyan. Kung baga, na sa inyo naman ‘yun kung kaya niyong ipaglaban ang pagmamahal niyo para sa isa’t isa. Pero hindi din naman sapat ‘yung pagmamahal lang para umabot kayo dun sa tinatawag nilang ‘forever’, kailangan andun pa din sa inyo ‘yung ‘spark’ na tinatawag. Kung nakita mo na nga ang taong para sa’yo tapos hindi pa din kayo nagkatuluyan, ibig sabihin lang nun eh nagkamali ka at akala mo siya na talaga.

Magugulat ka na lang kasi kung ano pa ‘yung hindi mo ine-expect na timing o lugar eh doon mo siya maaaring makilala. Pwede mo siyang makilala kahit ‘san, kahit maging sa internet man. Wala naman kasing pinipiling lugar, oras ang pag-ibig. Bigla mo na lang mararamdaman ‘yun at kahit na anong gawing pigil mo eh wala ka ng magagawa. Magkahiwalay man kayo sa hinaharap pero kung kayo talaga sa isa’t-isa, ‘wag niyong hayaan na tadhana lang ang gumawa ng paraan para doon. Kailangan gawin niyo pa din ang part niyo para lang matupad niyo ang pangarap niyong kayo na nga hanggang dulo.

Sobrang magical ang love. Isa ‘yan sa mga natutunan ko. Kahit na hindi ka corny, magiging corny ka. Hindi lang magical, weird din siya. Pero masasabi mong weird yet it’s amazing. ‘Pag nasabi mo na ‘yang mga ‘yan sa sarili mo, ‘yan na nga ang matagal mo ng iniintay.

Buhay, Pagbabago, atbp.

Habang tumatanda, mas humihirap ang mabuhay — both literally and figuratively speaking. At syempre mas gusto ko pagusapan yung figuratively part.

Sa pananaw ko, parang kada pagsubok ay may katumbas na edad — at saka depende sa mga pagsubok na napagdaanan mo na, sa kapabilidad mo, sa priorities mo sa buhay… punyeta ang dami palang factors, kaya mag-stick na lang tayo sa edad.

Nung elementary ako, ang mga madalas ko lang ireklamo ay ang pagtulog sa hapon, paglalaro sa labas hanggang alas-sais ng gabi, at ang mga bully kong kaklase na ngayon ay nag-aaya ng reunion. Pagtuntong ko ng highschool at college, mga terror professors, projects, and beating the deadlines na yata ang pinakamahirap na pagsubok na naharap ko. After getting my bachelor’s degree, life became harder and harder.

Unti-unting nagsilitawan ang mga problemang hindi masosolusyunan ng kahit anong metrics tulad ng grade slip at monthly salary. Unti-unting nagsulputan ang mga pagpipilian sa buhay, that even if the better option from these choices seems to be obvious — mahirap pa rin pumili. Palibhasa, dumedepende sa desisyon mo ang magiging takbo ng buhay mo at ang magiging end result nito. At bukod pa dun, kada desisyon mo ay siguradong may consequences na katapat.

And there’s even more frustrating than having a hard time in making decisions. That is when you thought you know what you’re doing and you already made a decision which path you will take, then after a while, you will come into realization that you’re not happy for some reason. You know there’s something wrong but you cannot pinpoint where. Eto yung pakiramdam na parang bigla kang naligaw. At madalas na nagsisimula ang mga gantong realisasyon at pakiramdam sa mga tanong na “Kamusta ka na?”

Aaminin ko, maraming pagkakataon na nawawalan ako ng lakas ng loob at ng tiwala sa sarili ko. Pero sa tingin ko, normal na humihina ang loob natin on some point. Weakness na kasi ng tao yun e. But what will make it worse is when you continue being weak. Kapag kasi sinanay natin ang katawan natin sa pagiging mahina, mahihirapan na tayong baguhin ito.

Ano na nga bang plano ko? Hindi ko rin alam at hindi rin ako sigurado. All I know is that I have to keep on moving if I don’t want to get stuck in here. Hay, I wish I knew myself better para ma-determine ko nang maayos ang mga goals ko sa buhay. Tunay nga talagang ma-swerte ang mga taong natagpuan agad nila ang kanilang kaligayahan sa murang edad. Sana naman mahanap ko rin yung akin bago ako mamatay.

Script Direct Act What?

Hindi ako naniniwalang scriptwriter tayo ng buhay natin. Hindi rin direktor. Tayo lang ang bidang artista (sino ba namang gustong maging kontrabida, ‘di ba?) Napaka-cliche na kasi ng kasabihang laging ginigiit na scriptwriter at director tayo ng buhay natin at tayo ang may hawak ng ating istorya.

Kung scriptwriter tayo e ‘di sana iniwasan na natin lahat ng eksena sa buhay na maaaring makasakit at maka-down sa pagkatao natin at ang nilagay na lang natin eh mga mild emo scenes at mga masasayang alaala na nais nating ilagay on replay. Meron na sana tayong ma-ala Disney love story o ‘di kaya pang Motion Picture. Sana lahat ng Climax eh walang panira at lahat ng ending eh masaya. Kaso hindi, ‘di ba? Hindi.

Hindi rin tayo ang direktor kasi hindi natin hawak ang sitwasyon, wala naman tayong alam sa mangyayari bukas, kahit nga si Zenaida sa Umagang Kay Ganda eh naniniwalang ang mga bituin eh gabay lamang at freewill pa rin at spontaneous moments ang iiral. Siguro ang na-didirect lang natin eh ang mga decision pero ang mismong situation hindi. Maaaring maganda ang decision mo pero palpak ang sitwasyon kaya wala rin. Hindi rin tayo ang may last say kung meron pang-Take 2 ang buhay o kung meron pa bang taping sa susunod na araw.

Tayo ang bidang artista, sumusunod sa tunay na direktor at sa nakalatag ng script sa buhay na nakasalalay sa’tin kung pa’no natin i-a-akto. Sa’tin nakasalalay kung bebenta ba ang pelikula o magiging imbakan lang ‘to ng mga alaalang puno ng basura. Tayo ang hahatak sa tao, meron kanya-kanyang love interest at antagonist na hindi mo maiiwasan. Wala tayong double. ‘Yun lang ang pinagka-iba. Kaya ‘pag nasaktan ka, walang sasalo para sa nararamdaman mo. Sa acting mo nakasalalay kung papalakpakan ka ng tao o uuwian ka lang nila ng dismaya.

Kaso may isa lang akong tanong.. Sino nga pala ang producer?